بررسی تاثیر برخی متغیرهای محیطی بر روی گونه کلیر در رویشگاه‌های استان هرمزگان

در این بررسی 24 قطعه نمونه در 8 رویشگاه طبیعی کلیر در شرق استان هرمزگان که در آنها کلیر به‌صورت گروهی و حداقل بیش از 3 اصله در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند انتخاب و خصوصیات کمی و کیفی تعداد 67 اصله درخت کلیر در آنها اندازه‌گیری شدند. در هر قطعه نمونه یک پروفیل خاک حفر و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها مطالعه شد. نتایج نشان داد که رویشگاه‌های طبیعی کلیر در استان هرمزگان دارای اقلیم گرم و خشک بیابانی هستند. در این رویشگاه‌ها برخلاف بارندگی سالانه کم (حدود 5/141 میلی‌متر) و حداکثر مطلق دمای بالا (8/44 درجه سانتی‌گراد)، به‌دلیل رطوبت نسبی بالای جو که در طول ماه‌های سال به‌ندرت به کمتر از 60 درصد می‌رسد، از شدت گرما و خشکی محیط کاسته می‌شود. گونه کلیر بیشتر به فرم رویشی درختچه‌ای یا درخت کوتاه دیده می‌شود. حالت درختچه‌ای کلیر بیشتر در جوانی مشاهده شده و با افزایش سن گیاه، ارتفاع کل گیاه و تنه آن افزایش می‌یابد. قطر تاج پوشش کلیر همواره بیشتر از ارتفاع آن بوده و تمایل گیاه در جهت گسترده‌تر شدن است. این موضوع به همراه تعداد زیاد ریشه جوش تولید شده توسط گیاه از نظر حفاظت و جلوگیری از فرسایش خاک اهمیت بسیاری دارد. از نظر خصوصیات خاک‌شناسی رویشگاه‌های کلیر دارای بافت لوم، لوم - سیلت یا لوم - شنی بودند و جزو خاک‌های شور، قلیایی، آهکی و فقیر از مواد آلی محسوب می‌شوند. به‌طورکلی در بین رویشگاه‌های مورد بررسی، رویشگاه جگین از نظر خصوصیات جنگل‌شناسی از سایر رویشگاه‌ها کاملاً متمایز است. این رویشگاه دارای بلندترین درختان، تقریباً قطورترین تنه و جست، بیشترین ارتفاع تنه، بیشترین قطر تاج پوشش و تقریباً کمترین تعداد ریشه جوش است. تمام این خصوصیات از یک طرف نشان‌دهنده شرایط رویشگاهی مناسب و از طرف دیگر بیانگر مسن بودن درختان این رویشگاه می‌باشد.